བོན་གྱི་རྣལ་འབྱོར་པའི་འདས་རྟགས་
ངོ་མ་ཡ་མཚན་པ་རེད་སྐྱབས་སུ་མཆིའོ།། ངེས་པ་དོན་གྱི་ཉག་རོང་བྱ་བྲལ་བ་མཚམས་པ་ཚེ་མདོ་མཆོག་འཛམ་གླིང་གནས་བརྒྱའི་གཙོ་བོ་ཐུགས་སྤྲུལ་བོན་རི་ཆེན་མོའི་མདུན་དུ་མི་ལོ་བཅུ་ཕྲག་ལྷག་ལ་དབེན་པའི་གནས་བསྟེན། ཧྲུལ་པོའི་གོས་གྱོན། འཚོ་བ་བྱ་འཚོལ་ལ་བརྟེན། གྱོང་ལྟོ་གོས་གཏམ་གསུམ་ལ་བསྐུར་ཏེ་གཅིག་པུར་འབེན་པའི་གནས་སུ་རི་དྭགས་རྨས་མ་བཞིན་དུ་ཉམས་ལེན་མཛད་མཐར་ཡང་རྩེ་ལས། རབ་རི་སེང་གེ་ལྟར་དུ་འཆི་བའོ། །འབྲིང་ནི་ཁྱི་རྒན་ལྟར་དུ་འཆི་བ་དང་། ཐ་མ་རྒྱལ་པོ་ལྟར་དུ་འཆི་བའོ། །ཞེས་རྣལ་འབྱོར་པ་རབ་སེང་གེ་ལྟར་འཆི་བ་ནི། རི་ཕུག་གམ། ལུང་སྟོང་ངམ། སུས་ཀྱང་མི་མཐོང་སར་གཞན་གྱི་རྐྱེན་མེད་པར་འཆི་སྟེ། ན་བའི་དུས་སུ་མོ་སྨན་རིམ་གྲོ་སོགས་ལ་མི་རེ་བར་དབྱིངས་རིག་འདྲེས་ནས་འཆི་བ་ཡིན་ནོ།། ཞེས་དང་། རྗེ་བཙུན་མི་ལའི་མགུར་ལས། ན་བ་གཉེན་གྱིས་མ་གོ་ཞིང་། །འཆི་བ་དགྲ་ཡིས་མ་ཚོར་བར། །རི་ཁྲོད་འདི་རུ་འཆི་ནུས་ན། །ང་རྣལ་འབྱོར་བསམ་པ་རྫོགས་པ་ཡིན། །ཞེས་སོགས་གསུངས་པའི་གདམས་དོན་ལྟར་སུ་དང་གང་གིས་མ་ཤེས་པར་ཐུགས་དམ་གཡོ་བ་མེད་པའི་ངང་ནས་དགོངས་པ་བོན་དབྱིངས་སུ་ཐིམས་ཡོད་སྐད་འདུག ཀོང་པོ་ནས་བླ་མ་རྣམ་པས་གསུང་དོན། ཁོང་དགོངས་པ་རྫོགས་པའི་དུས་ཚོད་ཏག་ཏག་སུ་གཅིག་གིས་མི་ཤེས་ཤིང་། ཚོད་དཔག་བྱས་ན་ཕལ་ཆེར་ཟླ་བ་གཅིག་གཡས་གཡོན་སོང་ཡོད་པའི་བཟོ་འདུག ཕྱག་ཞབས་ཀྱི་སྣེ་མོ་སོགས་ནས་ཅུང་སྐམ་པ་ལྟ་བུ་ཞིག་ཆགས་འདུག འོན་ཀྱང་དྲི་མ་དང་བམ་རུལ་གྱི་རྣམ་པ་རྩ་བ་ནས་མེད་པ་མ་ཚད་མདངས་ཀྱང་མ་ཉམས་པར་མཉམ་བཞག་དཀྱིལ་ཀྲུང་ངང་ནས་གཤེགས་འདུག་ཟེར། དེ་ནི་ངོ་མ་རྫོགས་པ་ཆེན་པོའི་རྣལ་འབྱོར་བ་ཞིག་གིས་སྐུ་ཚེ་རི་ལ་བསྐྱལ་ནས་ཉམས་ལེན་གནད་དུ་སྨིན་པའི་གྲུབ་རྟགས་ལོས་ཡིན། སྐྱབས་སུ་སཆི། ཁོང་འདི་ལྟར་ངོ་མཚར་དང་བཅས་ཏེ་ཕེབས་པ་ལ་ང་ཚོས་མྱ་ངན་བྱེད་ག་ལ་དགོས། འོན་ཀྱང་སེམས་གཏིང་ནས་རྗེས་དྲན་ཞུའོ།།
༢༠༢༡/༣/༥ ཉིན་ཕུང་གསུམ་པས།
The Sign of Death of Bon Naljorpa (Yogi) in Kong Po Bon Ri, in Tibet
[With] true amazement, I pay devotion, (kyab su chi) to a true and real Naljorpa, who is free from all mundane activities and became a retreatant known by name of “Tse Dho,” a native from Nyagrong of Kham.
He moved to Kongpo Bon Ri, a Holy mountains of Bon (where Tonpa Sherab visited and blessed during his trip to Tibet) which is known as the supreme most holy mountain among the hundreds of holy pilgrimage sites existing in the world (zamling ne gya’e tsowo).
He moved into the hermitage of this area (from Nyagrong) a little more than ten years ago, and since then became hermit (Ritrodpa), living in the simplest way, wearing tattered clothes, depending on help for sustenance, sacrificing all food and clothing and pleasant conversation, and determined every moment to meditate in Essence his whole life. Alone, like a wounded deer, when death came [as the Dzogchen] Yangtse text mentions, the most supreme [practitioners] will die like a lion, and medium [practitioners] will die like an old dog, and the lowest [practitioners] will die like a king, meaning the great Naljorpas with the category of the lion will die in a cave, or a desolate valley, or another place with no one there to mourn the death (and therefore no cyclic disturbances of cultural or traditional rituals—instead peacefully acknowledging death and maintaining practice).
From the time they are ill, without medicine, healing rituals, etc., they contemplate in the primordial nature of Space and Rigpa, inseparably dissolving within as they pass away (ying rig dre ne chiwa yin no).
And also, as it says in the experiential song of the great Yogi Mila Repa,
“Without letting my relatives know of my illness,
Without letting my enemies know of my death,
if could die in the hermitage
Then the wish of I, the Naljorpa, is fulfilled.
Likewise, without anyone’s knowledge of his death, in the unmoved state of thug dam meditation, [this Naljorpa] unified in clear spacious emptiness and enlightenment.
As per Lamas from Kongpo area, nobody knows the exact time of passing, but he seems more or less one month gone, because the extremities of his hands and feet and so on are just starting to dry; but there is no sign of bad smell or decaying, and instead his facial complexion is normal, and he is still in the contemplation state of meditation, cross-legged, seated in a shaft of light.
This is truly, with no doubt, a sign of the great Dzogchen Naljorpa’s lifetime of hermitage with consistency of practice of Dzogchen nature and its achievement.
So, pay devotion (kyab su chi). The way he passed away does not need to sadden us, rather we should pay respect and devotion from the core of our heart and pray with gratitude.
Translator’s short note:
This information was publicly accessible on social media, and I am very inspired by it. I thought it may be good to translate so many practitioners may likewise be inspired and encouraged in their spiritual life—that true and genuine practice of Bon and Dzogchen will bear fruit as the texts teach.
Any error or insufficient translation is on my part, but if any merits by reading or inspiring others in their practice life, I dedicate for all, and may this especially be the cause of a shower of blessings from my Root Teacher from the pure land of Kuntu Zangpo. May this also be the cause of extending the length of Life of my Root Teacher, who still is compassionately and generously blessing all of us devotees.
Latri Nyima Dakpa
Yeru Bon Center
Minneapolis, MN USA
